“büyüyünce olmak istediğim abla” oldum mu?
bu tamlama kafamda bir şeyleri birleştirmeye çalıştı. küçük ilayda’yı düşündüm; hangi ablalara bakarken gözleri ışıldıyordu ve o olmak istiyordu diye.
çok başarılı olduğunu gördüğüm (yada öyle düşündüğüm), hep elleri ojeli, yüzüklü (bu çok ilgimi çekerdi çünkü küçükken tırnaklarımı yerdim bu yüzden de ellerimi saklardım), makyaj yapan, çantasında hep bir sürü şey olan, ellerinde kitap gezdiren, hep sakızları olan (çilekli vivident sakız..), topukluyla çıkardıkları sesi duyduğumda süzdüğüm o ablalar. kafamda çok idealize etmemin yanı sıra bu ablalar hep kendileriyle olan kişiler yani kendine ait evi olan, arkadaşlarıyla kahkahalar atan, rutinleri olan o kadınlar.
ben o ablalardan olabildim mi bilmiyorum ama sanırım ucundan kıyısından yakaladım. küçük ilayda’yı memnun edecek derecede başarılıyım (ve bence hayran olacağı derecede). çantam kesinlikle ilgisini çokça çekerdi çünkü içinde yok yok, sakızım da var hep. belli rutinlerim hep var, bana özgü.
onunla karşılaşsam çok mutlu olacağına eminim, onun hayranlığını gözünden göreceğime de eminim. bu yüzden olduğum kişiyi sevebiliyorum. o severdi.
çok tatlı 🥹🤍
🥲🫶